Κριτήριο αξιολόγησης 5_Γλώσσα Γ΄

ΚΕΙΜΕΝΟ

            Κύριο θέμα της ειδησεογραφίας των τελευταίων εβδομάδων είναι η τρομοκρατία σε παγκόσμια κλίμακα. Η συχνότητα των τρομοκρατικών ενεργειών και τα χιλιάδες θύματα υποδεικνύουν ότι πράγματι η διεθνής κοινότητα έχει να επιλύσει ένα σοβαρότατο πρόβλημα. Είναι βέβαιο ότι σε ζητήματα όπως η τρομοκρατία υπάρχουν πλευρές και μυστικά τα οποία εμείς οι απλοί πολίτες θα τα μάθουμε αργότερα ή δε θα τα μάθουμε ποτέ. Πληροφορούμαστε μόνο εκείνα που δεν είναι δυνατόν να αποκρυβούν και εκείνα των οποίων η δημοσιοποίηση κρίνεται σκόπιμη. Είναι πολύ πιθανόν ότι οι γνώσεις μας περί τρομοκρατίας είναι πολύ περιορισμένες και μεροληπτικές.

            Ωστόσο, γνωρίζουμε αρκετά για να καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που οι διάφορες κυβερνήσεις, υπηρεσίες και αναλυτές παρουσιάζουν το πρόβλημα της τρομοκρατίας. Για παράδειγμα, προκαλεί εντύπωση ο τρόπος που χρησιμοποιείται ο όρος «τρομοκράτης». Θεωρείται τρομοκράτης ο πιτσιρίκος Παλαιστίνιος που ζώνεται εκρηκτικά και παίρνει μαζί του στο θάνατο πενήντα αμέριμνους Ισραηλίτες, καθώς και ο μακαρίτης τώρα, ηγέτης της Χαμάς, Αχμέντ Γιασίν. Γιατί δε θεωρείται τρομοκράτης ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπούς ή ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Τ. Μπλέρ, όταν με δικές τους αποφάσεις και διαταγές σκοτώνονται στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ χιλιάδες αθώοι; Σε τι διαφέρουν επί της ουσίας;

            Επίσης, οι περισσότεροι από όσους αναφέρονται στην τρομοκρατία χαρακτηρίζουν τους τρομοκράτες ως παρανοϊκούς, ψυχασθενείς, τρελούς ή φανατισμένους. Φανατισμένοι μπορεί να είναι, αλλά οι άλλοι χαρακτηρισμοί δε φαίνεται να στέκουν. Ίσως οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται, για να αποδοθούν σ’ αυτούς αρρωστημένα, αλλά ατομικά κίνητρα κι έτσι να αποκρυβούν τα πραγματικά κίνητρα της τρομοκρατίας ως κοινωνικού και πολιτικού φαινομένου.

            Το χειρότερο όμως είναι η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Είναι ακατανόητη η πολιτική που ακολουθεί τον κανόνα ότι για την προστασία του κόσμου πρέπει να καταστραφεί και να κατακτηθεί η χώρα εκείνη στην οποία υπάρχουν ή υποψιαζόμαστε ότι υπάρχουν τρομοκράτες και όπλα. Είναι τόσο ακατανόητη που δεν πείθει. Κάτι άλλο πρέπει να κρύβεται πίσω από αυτή την πολιτική. Άλλα συμφέροντα πρέπει να προστατεύονται και να προωθούνται. Εξίσου ακατανόητη είναι η πολιτική των τρομοκρατών που ακολουθεί τον κανόνα ότι θα σκοτώσουν αθώους, όταν δεν τους αρέσει ή τους θίγει η πολιτική των διαφόρων κυβερνήσεων.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Α. Να γράψετε σε 80-100 λέξεις την περίληψη του κειμένου.

Β1. Να συνδυάσετε το ουσιαστικό «πολιτική» με πέντε επίθετα ή ουσιαστικά σχηματίζοντας ισάριθμα ονοματικά σύνολα και να χρησιμοποιήσετε ένα από αυτά σε πρόταση.

Β2. «Ίσως οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται, για να αποδοθούν σ’ αυτούς αρρωστημένα, αλλά ατομικά κίνητρα κι έτσι να αποκρυβούν τα πραγματικά κίνητρα της τρομοκρατίας ως κοινωνικού και πολιτικού φαινομένου.»: Να αναπτύξετε την παραπάνω θέση σε 70-90 λέξεις.

Β3. «Επίσης, οι περισσότεροι από όσους αναφέρονται στην τρομοκρατία χαρακτηρίζουν τους τρομοκράτες ως παρανοϊκούς, ψυχασθενείς, τρελούς ή φανατισμένους.»: Στην παραπάνω περίοδο λόγου μετατρέψτε την ενεργητική σύνταξη σε παθητική.

Β4. Να περιγράψετε τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία ο συντάκτης του κειμένου πετυχαίνει τη γλωσσική συνοχή στη δεύτερη παράγραφο του κειμένου.

Γ. Με γενική της συνέλευση αποφασίζει η μαθητική κοινότητα του σχολείου σας ν’ απευθυνθεί στο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, προκειμένου να εκφράσει τον προβληματισμό της για τα αυξανόμενα κρούσματα τρομοκρατίας και τις σκέψεις της για την αντιμετώπισή τους. Να συντάξετε το κείμενο αυτής της επιστολής σε 500-600 λέξεις.